Het beter modelleren van menselijk gedrag

Dit onderzoek dient om inzicht te krijgen in het menselijke gedrag dat van invloed is op de mobiliteitskeuzen zoals het wel/niet maken van reizen, vervoerwijzekeuze, bestemmingskeuze en tijdstipkeuze. Specifiek richt de studie zich op hoe deze inzichten vertaald kunnen worden naar de mobiliteitsvraagmodellen.

Er zijn verschillende groepen factoren die het mobiliteitsgedrag verklaren: sociaal-demografische en economische kenmerken, levensgebeurtenissen, bebouwde omgeving, toegang tot vervoermiddelen en attitudes. Voor sociaal-demografische en economische kenmerken en levensgebeurtenissen geldt dat dit factoren zijn die exogeen zijn aan het mobiliteitsgedrag: het reisgedrag wordt door deze factoren beïnvloed, maar van een effect andersom (invloed reisgedrag op de factoren) is niet of nauwelijks sprake. De andere factoren zijn in meer of mindere mate ook endogeen: zo kan iemand die veel met het OV reist op termijn ook een positievere attitude voor het OV ontwikkelen.

Om het modelleren van mobiliteitsgedrag te verbeteren is een werkwijzer opgesteld. Hierin wordt onderscheid gemaakt naar basisstappen en verdiepende stappen. Methodisch is een verdieping op veranderingen in de tijd en differentiatie van factoren binnen de bevolking kansrijk, levensgebeurtenissen en attitudes zijn extra factoren om mogelijk op termijn in de strategische verkeersmodellen op te nemen.